Inleiding:Op vrijdagochtend 6.15 viel er natte sneeuw. Het stelde echter allemaal niet zoveel voor maar de eerste sneeuwdag hadden we gelukkig te pakken. Mijn voorgevoel gaf aan op tijd te vertrekken. Vooralsnog geen enkele reden want nergens was er sneeuw te bekennen. Echter richting Groenlo nam de intensiteit van de sneeuwval toe en begon het landschap wit te kleuren. Nabij Groenlo waren sneeuwresten zichtbaar op de weg (middenspoor). De afslag richting Duitsland genomen en nabij de grensovergang was de weg opeens wit (en glad). Snel gebeld naar radio Gelderland om dit door te geven. Want het was verraderlijk glad (vanuit het niets als het ware). Vervolgens het de snelheid zodanig aangepast dat ik ruim 90 minuten over deze tocht heb gedaan. Eerlijkheidshalve moet ik nog even vermelden dat ik (achteraf zeer wijs) getankt heb.Ik was rond 9.00 uur op het werk. Echter niet wetende wat mij nog in de loop van de dag zou gebeuren. Om 9.30 belde mijn vrouw Ellen. In Lichtenvoorde was het wit en het sneeuwde nog steeds hard. Onze zoon Emiel was ook helemaal in zijn nopjes nu er sneeuw lag en het nog steeds sneeuwde. Die ochtend nog enkele malen met het thuisfront contact gehad. In Enschede sneeuwde het stevig door, de wind nam toe maar de temperaturen leken boven 0 graden te zijn. Dus dan dooit alles tenminste van de weg.

Het verhaal: Om 12.00 uur meldde een collega van het werk dat de verkeerssituatie sterk verslechterde. In Winterswijk zou zijn opgeroepen om niet de weg op te gaan. Rond 13.00 uur meldde ze dat het busverkeer was stilgelegd. Nu werd het blijkbaar toch menens. Ik besloot om op tijd te vertrekken zodat ik voor het donker thuis zou zijn.Om 14.40 vertrok ik vanaf de parkeer plaats van het werk. Dat was al een hele klus. Maar ja dat gebeurd wel vaker dus het zal zo wel beter worden dacht ik. Voorzichtig rijden en we komen er wel.

Usselo 17.15 uur: Om 17. 15 was ik gevorderd tot het bord einde bebouwde kom. En toen was het gebeurd. Tussen Enschede en Usselo (een klein dorpje net voor Enschede) is een brug over de A35. Door de zware sneeuwval was het wegdek geheel verijst. Een vrachtwagen lukte het niet om de brug over te komen. Sterker nog deze was onder aan de brug gedeeltelijk geschaard en wel zodanig dat er nauwelijks doorgaand verkeer mogelijk was. Het stond dus stil. En de sneeuw in combinatie met de wind maakten er een zeer onwerkelijke wereld van. De auto liet ik aan staan om maar warm te blijven. Er ontstonden sneeuwduinen die het nog lastiger maakten om te rijden. Het was na 18.00 uur alvorens er langzaam maar zeker weer beweging in kwam. Het verkeer werd dus wel toegelaten op de N18. En al stapvoets rijdend kon ik de schade aan de diverse bomen zien. En nu ik reed zag ik in tegenovergestelde richting alle verkeer stil staan. Mensen die uit de auto waren gegaan en vroegen wat er loos was. En dan raakte er weer een auto voor mij in de slip en kwam verkeerd terecht. Meteen stond alles weer vast. Snel uit de auto (en met mij meerder mensen) die de auto weer in de juiste richting drukten. Elkaar voorthelpen was nu heel gewoon. En toen ik stil stond of stapvoets reed zag ik grote takken die afgescheurd waren en ook nog gedeeltelijk op de weg lagen. Het rijden in een spoor was onmogelijk. Want het spoor was een ijsbaan waarbij er geen controle over de auto bestond. Iedere keer zoeken naar de beste weggedeelten. Het woord rijden is overdreven want voetgangers waren sneller (en er liepen heel wat mensen te wandelen).Tot slot was de situatie zo dat mobiel bellen bijna niet tot de mogelijkheden behoorde. Er was nauwelijks verbinding te krijgen. Een enkele keer lukte het mij. Gebeld naar radio Gelderland met het verzoek om meer info te geven over de situatie van de N18. Maar dat konden zij ook niet maar getracht zou worden informatie te achterhalen en dit via de radio kenbaar maken middels extra verkeersinformatie. Maar zoals gezegd mobiel bellen lukte bijna niet. Zou dit ook met de stroomstoring te maken hebben? Ik kon dus niemand bereiken en andere mij niet. En dan sta je daar voorzien van vele technische snufjes maar volstrekt kansloos tegen de elementen van moeder natuur.

De ambulance 18.15 uur:

Richtinggevoel kwijt door stroomstoring: Zoals eerder geschreven was er een stroomstoring in onder andere de gebieden Haaksbergen en Eibergen. Opeens reed ik een donkere wereld in. Huizen niet verlicht, geen straatlantaarns etc. Alleen de auto’s zorgden nog voor licht. En de sneeuw die een  Maar door het langzame rijden en geen enkel herkenningspunt raakte ik de richting volstrekt kwijt. Ik vroeg mij af waar ik reed hoever is het nog naar Haaksbergen. Eindelijk kwam ik enkele huizen tegen die kaarsen voor het raam hadden gezet. En toen besefte ik pas of liever realiseerde ik mij hoe vaak ik op een automatische piloot rijd. Vast stramien, je weet ongeveer wanneer er een bocht komt etc. Dat was nu onmogelijk. Een beetje gedesoriënteerd dus ondanks dat het voor mij zeer bekend terrein is. Langzaam maar zeker kon ik stapvoets doorrijden. De weg voor mij was praktisch helemaal leeg.

Haaksbergen 18.40 uur: Verkeerslichten deden het niet, huizen die door kaarsen werden verlicht. Alles was donker en het autoverkeer was minimaal. Sprookjesachtig doch ook spookachtig. Sneeuw en duisternis…  Verkeer richting Enschede leek in colonnes te rijden. Dan weer een grote groep en dan weer een tijdje niets. Volgens de berichten was de N18 nog steeds afgesloten. Maar zolang er nog verkeer uit de richting Groenlo komt kan ik ook nog verder.  Een alternatieve route zou dan toch worden aangegeven? Ik kon dus langzaam doorrijden. Maar de weg was totaal verijst. Het leek alsof er niet gestrooid was. Maar dat was natuurlijk niet zo. Door de hoeveelheden sneeuwval en het intensieve verkeer was het strooien bijna onbegonnen werk om de gladheid tegen te gaan. Toch was het redelijk goed te doen om door te rijden. En het bleef maar sneeuwen!!! Maar de wind leek minder te worden. Ook hier slipte een auto op een kruispunt. Maar er was niet veel verkeer op de weg. Snel geholpen met duwen om de weg vrij te maken.

Eibergen 19.20 uur: Ook hier was alles donker. Geen verkeerslichten die het deden. Maar de N18 was niet afgesloten. Ik kon doorrijden. Wat een geluk. Dan kan ik tenminste gewoon door naar huis zonder omzwervingen. Ook hier zag ik veel afgescheurde takken van bomen. En richting Groenlo kwam ik nog een brandweerauto tegen. Naar of van een klus houtzagen. Mobiel bellen was niet mogelijk. Geen zender in de buurt. Stel dat er wat gebeurd?? Wat kun je of moet je doen? En dan de inwoners van genoemde plaatsen! Ik realiseerde me dat deze situatie absoluut geen pretje is voor de mensen. Geen verwarming maar ook geen koelkast etc. Volkomen terug naar de basis. Ik dacht wel aan ons thuis waar de houtkachel vaak goede diensten heeft bewezen. Die zou nu ook van pas komen.

Thuis 20.45: In Lichtenvoorde waren de wegen naar omstandigheden zeer goed bereidbaar. En om 20.45 was ik thuis. En toen de auto de oprit opmoest zag ik wat er nu gebeurd was. Een dik pak sneeuw, daaronder een laag smeltende sneeuw die bijna het ijsstadium had bereikt. Toen ik met de auto er overeen reed werd het als het ware tot ijs gedrukt. Spiegelglad! En ik kon bijna de autorit niet op. Voor wat het waard was. Een ontzettende inspannende maar tevens ook bijzondere rit die ik graag heb willen meemaken.

Ook de nachtelijke minimumtemperatuur was met gemiddeld 14,2 graden in de eerste 10 septemberdagen niet eerder zo hoog. Bovendien leverde deze periode in De Bilt zeven zomerse dagen, terwijl de temperatuur in deze maand normaal maar op één dag op 25,0 graden of hoger komt. In de eerste decade is dat ook nog nooit gebeurd maar de hele maand telde soms meer zomerse dagen. Het grootste aantal zomerse dagen telde september 1947 toen De Bilt er elf telde (waarvan 7 in de tweede decade) en het zuiden van ons land zelfs plaatselijk 14. De warmste september in drie eeuwen was die van 1999 met gemiddelde 17,4 graden tegen 14,0 graden normaal. September 1949 staat op de tweede plaats met 17,2 graden.

Hevige onweersbuien met uren achtereen talrijke bliksemontladingen hebben afgelopen weekeinde een einde gemaakt aan het vochtige en warme weer. Op verschillende plaatsen kwam het vooral in het zuiden tot wateroverlast. De etmaalhoeveelheden lagen op 10 september tussen 40 en 55 mm en op 11 september lokaal rond 40 mm. Hendrik Ido Ambacht meldde op 10 september met 55,5 mm de grootste neerslagsom.

Warmtegetal in top 20
Door het warme weer in deze maand is het warmtegetal, een berekening waarbij ook het voor- en naseizoen meetellen, in de top 20 beland. Het warmtegetal is inmiddels opgelopen tot 98 waarmee dit jaar op de 17e plaats is beland. Het warmtegetal wordt berekend uit de som van het aantal graden waarmee het etmaalgemiddelde van de temperatuur boven de 18,0 graden uitkomt. Door eenvoudig de waarden tussen mei en september boven de 18,0 graden op te tellen krijgen we één getal dat een indruk geeft van de totale hoeveelheid warmte in de warme periode van het jaar. Dus niet alleen van de meteorologische zomer, die alleen over juni, juli en augustus gaat, maar ook van warmte in het voor- en najaar. Op basis van het warmtegetal, dat inmiddels de 85 nadert komt deze zomer in de top 20 terecht. De hoogzomer, tussen half juli en half augustus bood echter koel, nat en somber weer. Voor veel mensen, zeker voor hen die in deze periode in ons land de vakantie vierden laat de zomer dus niet zo'n beste indruk achter.

Ook de gemiddelde maximumtemperatuur over de eerste tien dagen van augustus lag plaatselijk ongeveer vier graden beneden het langjarig gemiddelde. Normaal varieert de maximumtemperatuur van ca. 21 °C in het noordwesten tot ca. 24 °C in het zuidoosten. In het noorden van het land zullen enkele stations uitkomen op een gemiddeld maximum van ca. 17 °C. Bovendien bereikte de temperatuur daar plaatselijk in de eerste decade van augustus op geen enkele dag de 20,0 °C.

Behalve zeer koel waren de eerste tien dagen van augustus landelijk gemiddeld ook aan de sombere kant. De hoeveelheid neerslag was met gemiddeld over het land 25 mm iets meer dan het langjarige gemiddelde van 16 mm.

Het zeer koele weer volgt op een zeer nat laatste deel van juli. De laatste decade van juli (dag 21 tot en met 31) was in De Bilt met 105 mm zelfs de natste in de rij van overeenkomstige tijdvakken sinds 1901. Normaal valt daar in de laatste decade van juli 29 mm. Gemiddeld over het land viel in de derde decade van juli 62 mm tegen 24 mm normaal.

De figuren hieronder geven de landelijke sneeuwhoogtes op 2 en 3 maart weer